Dla pszenicy wyjątkowo ważna jest odpowiednia ilość wilgoci, najlepiej, gdy opady deszczu są umiarkowane i równomierne, ponieważ ich nadmiar sprzyja rozwijaniu się chorób grzybowych. Ponadto potrzebuje ciepła podczas całego okresu wegetacyjnego, zwłaszcza jesienią kiedy zyskuje większe zdolności mrozoodporne. Jest zbożem o szczególnych potrzebach pokarmowych, odczuwa bardzo brak miedzi i manganu w glebie, na inne składniki odżywcze ma większe zapotrzebowanie niż np. żyto czy owies.
Pszenica najlepiej rośnie na najwyższej klasy glebach, gdzie jest dużo próchnicy z dostateczną zawartością fosforu, magnezu i potasu i jest uregulowany odczyn pH. Pszenicę ozimą powinno się wysiewać od września do początku października, ponieważ wtedy są największe szanse na dobre rozkrzewianie się zboża. Nie powinny temu przeszkadzać chwasty, które nagminnie pojawiają się na polach uprawnych. Już jesienią wyrasta np.
groźna miotła zbożowa przeszkadzająca źdźbłom pszenicy w rozwoju. W tym okresie konieczne są więc zabiegi ochronne polegające na opryskiwaniu uprawy herbicydami. Kłopotliwe są wszystkie chwasty jednoliścienne i dwuliścienne, dlatego walkę z nimi warto rozpocząć już jesienią, a na wiosnę tylko skorygować zabiegi jednocześnie likwidując chwasty jednoroczne rozpoczynające wschody. Przez cały czas wegetacji pszenica musi być pod kontrolą, ponieważ zagrażają jej również choroby grzybowe i ataki insektów.
Na te dolegliwości i nieproszonych gości warto stosować substancje, które mają działanie kontaktowe i żołądkowe.